27 ή Ο άνθρωπος που πέφτειΜετέωρα βράχια που ξερνάνε όρθια πτώματα πριν απ’ την πτώση, πάνω λιγοστό γαλάζιοΝα μου θυμίζει ανάταση για να συμπληρωθεί, όσο πιο απλά, πικρό το σχήμα ειρωνείαςΚαι κάτω πλήθη να κραυγάζουν αδιάφορα τρώγοντας ό,τι απέμεινε από τους μάγους