ΑΧΑΙΩΝ ΑΚΤΗ

Ο ΗΛΙΟΣ Όταν ο ήλιος με τις ασπροκίτρινες αχτίνες τουέπεσε πάνω στα γουρούνια, είδε με χαρά τουπως το καθένα είχε πόδια τέσσεραδυο για να γράφει, δυο να περπατάκι όλα μαζί για να κοιμάται μες στη λάσπη του. Ο ήλιος είναι θησαυρός ατίμητος:Σε κάτι τέτοια ξεδιπλώματά τουαγγίζει τη χορδή του ζώου με αγάπη.Και δε φοβάται θάνατο - ακόμα κι αν του πεις"ήλιε, για νά 'μαστε καλοί συντρόφοι, βγάλε τρειςαχτίνες σου",μετά χαράς θα κάνει ό,τι θελήσεις.Ή αν του ξαναπείς "ακόμα πέντε αχτίνες σουπέταξε στο ποτάμι, κόψε απ' το στεφάνι σουσαράντα δυο διαμάντια", θα το κάνει.Γιατί είναι ήλιος, κι ήλιος δεν πονηρεύεται. Μονάχα σαν του πεις "και τώρα, ήλιε, σβήσε",θα καταλάβει τι έκανες και θα σε λιώσει.