ΑΔΙΕΞΟΔΟΙ ΚΑΙΡΟΙ

Ο ήρωας (και όχι οι ήρωες ανά διήγημα) εμφανίζεται σε κάθε έργο με την ίδια αποφασιστικότητα, όπως διεκδικήσει ισότιμη παρουσία στις ευκαιρίες επιβίωσης. Αυτό το ζήτημα, της ηθικής διάστασης των επιλογών, αποτελεί μία ακόμη όψη στην πεζογραφική δημιουργία του Κωνσταντίνου Λίχνου. Η ηθική είναι ζήτημα των υλικών συνθηκών, προέκτασης της καθημερινής αγωνίας για επιβίωση. Αυτή, η αγωνία, διαπερνά τις επιλογές του πρωταγωνιστή, δίχως, ωστόσο, να μετατρέπουν την καθημερινότητα σε αδιέξοδο. Όπως προαναφέραμε, το δρων υποκείμενο αναζητά λύσεις, έστω και υπό την επιρροή των κοινωνικών συνθηκών αυτο-περιορισμού. ∆εν εφησυχάζει. Προσαρμόζεται στις συνθέσεις των υλικών αντιξοοτήτων, προκειμένου να απαντήσει στις προσωπικές αναζητήσεις επιλογών και προοπτικών. Το κεντρικό πρόσωπο στις ιστορίες είναι, τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο. Απαντάται σε κάθε διάσταση του χρόνου και του χώρου, όχι στο πλαίσιο ομοιομορφίας, αλλά σε αυτό της εξειδικευμένης αναλογίας μεταξύ της προοπτικής για δράση και αυτής της παθητικής αναμονής ενός μέλλοντος δίχως προδιαγραφές. Αντίθετα, αποφασίζει να εισέλθει στη διαδοχική εξέλιξη της ιστορίας ως πρωταγωνιστής και να επιχειρήσει να απαντήσει στο ερώτημα του Τσερνισέφκσι «Τί να κάνουμε;». Απαντά ο Κωνσταντίνος Λίχνος, απαντά και εξαναγκάζει τον αναγνώστη να τον ακολουθήσει στον αγώνα για την κοινωνική αλλαγή, με όχημα την ελπίδα για την απελευθέρωση του ατόμου από τα δεσμά της υλικής δέσμευσης των όρων ζωής.