ΑΓΡΙΟΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΕ ΤΑ ΘΛΙΜΜΕΝΑ ΜΑΤΙΑ

Έτσι είµαστε συνέχεια, στον καθαρό αέρα, και κοιµόµαστε ανενόχλητοι. Τα παράθυρα δεν χτυπούν στον άνεµο, και το σπίτι µένει δροσερό. Κι εσύ το είπες. Τρώµε λοιπόν κρύα πιάτα. Τα πάω µια χαρά, χωρίς το ρεύµα. Το µαγείρεµα µου φέρνει αηδία. Η µαµά βλέπετε µας κάηκε. Η ηλεκτρική κουζίνα µε τροµάζει. Τα αδέλφια µου κάνουν µπάρµπεκιου, στο ποτάµι. Εγώ προτιµώ να µένω εδώ. Έπιασε φωτιά, δίπλα µυρίζει ακόµα, έχει ποτίσει ο τοίχος. Το διπλανό διαµέρισµα πήρε φωτιά, ήταν µικρά παιδιά µέσα, µόνα. Έπαιζαν και πήγαν να τηγανίσουν ψαροκροκέτες, αυτό διαπίστωσε η πυροσβεστική, από το κάρβουνο στο τηγάνι που είχε µείνει ώρες πάνω στο µάτι. Το λάδι άναψε, και όλα έγιναν παρανάλωµα της φωτιάς. Η µαµά µου το µύρισε, πήγε να βοηθήσει, τα έσωσε και γι’ αυτό πέθανε. Κι όµως µας αρέσει πραγµατικά να βοηθάµε, η βοήθεια είναι στο αίµα µας. Τα αδέλφια µου κάνουν δωρεές, αδίστακτα, σκυλιά για τυφλούς, κι εµένα µου άρεσε να βοηθώ στη χειρουργική. Εσύ ως γιατρός, επίσης βοηθάς, βοηθάς εµένα.