ΑΜΕΤΟΧΕΣ ΕΠΟΧΕΣ ΣΤΟ ΦΩΣ

Ο ΓΑΤΟΣ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩΠαράξενες εποχές ζούμε, γάτε μου.Εσύ ξαπλώνεις στο μάρμαρο και ξεκουράζεσαι εμένα το κρεβάτι μου είναι στη θάλασσαφυτεμένο στην άμμο.Δεν ταξιδεύω.Κάποτε ένας ονειροπόλος ξάπλωσε στο κύμα και ξύπνησε στην αγχόνη.Μακάριος, ανάμεσα σε δυο κινδύνουςξεχνιέσαι.Μνήμη χρυσόψαρου εσύαπομίμηση ελέφαντα εγώμε πόδια από μπισκότο. Θυμούμαι ό,τι έζησα προσφέρω ό,τι δεν ξέρω.Παχύδερμο της συμφοράς έχω αχρωματοψία στον φόβο.Η ελευθερία, φίλε μου, είναι θέμα διαδρομής.Να μπορείς να διασταυρώνεις έγκαιραχωρίς δικλείδες ασφαλείαςστις απέναντι όχθες του μυαλού σου.Γάτε μου, εσύ δεν έχεις αύριοεγώ δεν έχω μέλλον.Το κυνήγι δεν αποδίδει.Ο χρόνος είναι άπιαστο ποντίκι που αλλάζει συνεχώς τις προθέσεις του κι εσύ γελάς κάτω απ’ τα μουστάκια σου.Είμαι γάτος της αγρυπνίαςακίνητος μάρτυραςκι εσύ πολίτης χωρίς σύνορααδιάφορος στους βομβαρδισμούς.Γάτε μου είσαι η αρμονία στο χάος της ζωής μουή το αντίθετο;