Στο βιβλίο γίνεται ανάλυση της σχέσης μεταξύ της αναγνωστικής στάσης, η οποία αποτελεί χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του παιδιού, και της ικανότητας νοητικής απεικόνισης. Η απουσία μιας τέτοιας έρευνας από τα ελληνικά δεδομένα αποτελεί το κίνητρο της εργασίας αυτής. Το ζητούμενο είναι αν η βελτίωση της ικανότητας νοητικής απεικόνισης είναι σημαντική για την προαγωγή της μάθησης και τη γενικότερη εξέλιξη των παιδιών και αν μπορεί να ενταχθεί σε μια ανοιχτή διαδικασία μάθησης.