ΑΝΑΚΤΟΡΟ ΚΝΩΣΟΥ

Το επίκεντρο του εκλεπτυσμένου μινωικού πολιτισμού της ανακτορικής περιόδου, που άνθισε κατά τη 2η χιλιετία π.Χ. στην Κρήτη ως ένας από τους μεγάλους πολιτισμούς του αρχαίου κόσμου, είναι τα τέσσερα ανάκτορα: Κνωσός, Φαιστός, Μάλια και Ζάκρος. Τα επιβλητικά αυτά ανάκτορα χτίστηκαν γύρω στο 1900 π.Χ. σε θέσεις καίριες από γεωγραφική άποψη, που εξασφάλιζαν άμεση σύνδεση με την πλούσια αγροτική ενδοχώρα και με τους σημαντικούς θαλάσσιους δρόμους του Αιγαίου και της Μεσογείου. Υπήρχαν και μικρότερα "ανάκτορα", όπου ζούσε ο τοπικός κυβερνήτης, όπως π.χ. στα Γουρνιά. Τα ανάκτορα ήταν δημιούργημα αλλά και αναγκαίο στοιχείο μιας συγκεντρωμένης οικονομίας και κοινωνικής οργάνωσης, που φαίνεται ότι είχε στην κορυφή της τον "Ιερέα - Βασιλέα", με γνωστό πρότυπο τον θρυλικό Μίνωα, όπως μας είναι γνωστός από την κλασική ελληνική παράδοση. Έγινε η σκέψη ότι τα πολλά ανάκτορα προϋποθέτουν και πολλούς βασιλείς, πάντως όμως σίγουρα χωρίς πολιτικό ανταγωνισμό μεταξύ τους, μάλλον με έναν ορισμένο βαθμό ανεξαρτησίας υπό την ηγεμονία του βασιλιά της Κνωσού, που μπορεί να είχε μάλλον θρησκευτικό χαρακτήρα. Πάντως είναι φανερός ο ηγετικός ρόλος της Κνωσού στη θρησκεία, όπως ασφαλώς και στη διοίκηση, τη νομοθεσία και την οικονομία του νησιού