Εβδομήντα οκτώ μικροιστορίες της μιας σελίδας συνθέτουν μιαν αρθρωτή αγφήγηση,όπου η αφέλεια,το παιχνίδι,το πένθος,η μοναξιά,ο έρωτας,είναι οι μάσκες που φορούν ο πραγματικός χρόνος για να εξιστορήσουν αυτά που λέγονται.Χρονικές παλινωδίες και μυθοπλαστικές μεταμορφώσεις εμπλέκουν τον αναγνώστη σε μια συνθήκη που ισοροπεί ανάμεσα στην ακρίβεια της μνήμης και στη ρευστότητα του ονείρου.Βραχυπερίοδη,ενεστωτική φωνή,με σαρκαστική νοσταλγία,συλλέγει και ταξινομεί επεισόδια μιας επινοημένης βιογραφίας.