ΑΝΘΙΜΟΣ ΑΛΕΞΟΥΔΗΣ Ο ΦΙΛΟΜΟΥΣΟΣ

Η ανασύσταση των ρωμαίικων Κοινοτήτων της Ανατολής είναι ακόμη ζητούμενο στις ημέρες μας, κυρίως σε ό,τι έχει σχέση με την οργάνωσή τους, την ένταξή τους στις επαρχίες, στις επισκοπές και στις μητροπόλεις του Θρόνου, την δραστηριοποίησή τους μέσα από αυτές· άλλωστε το συνεκτικότερο στοιχείο, ό,τι κράτησε τους Ρωμιούς για αιώνες στις ρίζες τους, στην έννοια του κοινού γένους, ήταν η σχέση τους με τον Οικουμενικό Θρόνο, ακόμη και όταν σε καιρούς χαλεπούς έχαναν την επαφή με την γλώσσα τους, στους χώρους της Προύσας, λ.χ., της Καππαδοκίας ή και της ποντικής Αμασείας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι εκεί ο επιχώριος επίσκοπος, ο πνευματικός αρχηγός, έγινε ο "δεσπότης", ο κυρίαρχος, ο οποίος και τους κρατούσε ή και τους απομάκρυνε εκάστοτε με την συμπεριφορά του από τις ρίζες τους.