...Ανεβήκαμε στο πλοίο. Είχαμε πια εγκαταλείψει το αιγυπτιακόέδαφος. Ακούμπησα στην κουπαστή και παρακολούθησα κάθελεπτομέρεια του λιμανιού και την κίνησή του με το βλέμμα, με τησκέψη, με την ψυχή μου. Ολο μου το είναι ήταν συγκεντρωμένοσ'αυτή την τελευταία εικόνα. Αρχίσαμε να ξεμακραίνουμε. ΗΑλεξάνδρεια μίκραινε, μίκραινε ώσπου εξαφανίστηκε. Εμεινε μόνοουρανός και θάλασσα. Αντίο, αγαπημένη μου. Μαζί μ'εσένα έχασατα πάντα, σκέφτηκα...