ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΧΡΙΔΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΧΡΙΔΟΣ

Στα Βαλκάνια της χθεσινής και προχθεσινής ημέρας των Αχριδών και της Αχρίδος τα ζήσαμε όλα. Πολλάκις τα κατεβάσαμε αιματοβαμμένα στον Άδη. Ευτυχώς όμως οι αναστάσεις "σ' αυτή τη γειτονιά και βράδυ και πρωί", έχουν πολύ μεγαλύτερη διάρκεια, από τους θρήνους στους τάφους του Άδη. Με τις εθνοκτονίες, τις εθνοκαθάρσεις, τις γενοκτονίες και τους αναγκεμένους πρόσφυγες, από ανταλλαγές πληθυσμών. Όμως, όλοι μαζί τραγουδήσαμε, με τις παραλλαγές του, "Το τραγούδι του νεκρού αδελφού", στα ελληνικά, της "Βόικας" στα ρουμανικά, "Η κόρη και τ' αδέλφια της" στα σερβικά, "Λάζαρ και Πετκάκα" στα βουλγαρικά, "Μία μηλιά εφύτρωσε", στα σλαβομακεδονικά. Ο Ρήγας Φεραίος (1757-1798) κατέστρωσε στους οραματισμούς του τα άλλα Βαλκάνια. Τα μετασχηματισμένα, της συμφιλίωσης και της καταλλαγής, "με τη φωτεινή και βαθιά ανθρώπινη βαλκανική ψυχή". Με πολιτιστικό και πνευματικό κέντρο την Κωνσταντινούπολη. Έδρα του χαλιφάτου, από τις αρχές του 16ου και 20ού αιώνα, διαχρονική όμως έδρα του Οικουμενικού μας Πατριαρχείου.