ΑΥΠΝΙΑ

Θεσσαλονίκη, ανατολικά, 18 Νοεμβρίου 2014 Ξένοι, ανάξενοι, αμφίξενοι. Η οικεία σκέψη στο μέρος εκείνο, απέναντι από τον Βασιλόπουλο τώρα, αν θα πάρει το λεωφορείο ή αν θα πάει με τα πόδια στο κέντρο της πόλης, αν θα χαθεί μέσα σε λίγο κόσμο ή πάνω από τα δικά του βήματα, πάνω από αυτά που κάποτε έκανε ο Αριστοτέλης όταν κατέβαινε από τη Χαλκιδική, περνώντας από κει που αυτός στεκόταν τώρα, η πιο προσιτή ίσως διάβαση. Όλη του η φιλοσοφία τού έγνεφε σαν μια ατέρμονη διάβαση, ένας περίπατος κατά τον οποίο ο περιπατητής περιγράφει με προσιτή γλώσσα και βατή σκέψη τη διάβαση του ανθρώπου από τον κόσμο και του κόσμου από τον άνθρωπο, από τη γέννησή του ως τον θάνατό του. Τι εννοούσε με "άνθρωπο" ο τόσο μακρινός και τόσο κοντινός φιλόσοφος;