ΑΥΤΟ

Πρόκειται για κείμενο, που με τις πολλές του επαναλήψεις και τον υπέροχο γλωσσικό του ρυθμό, επιδρά σαν ναρκωτικό, αν το διαβάσει κανείς μονομιάς. Οι γλωσσικές του εκφράσεις μοιάζουν να αναπαράγουν ακόμα περισσότερη γλώσσα, και αν πιστέψει κανείς την ίδια την ποιήτρια, το "Αυτό" γράφτηκε εντελώς τυχαία: Όταν έστειλε το 1967 το μυθιστόρημα "Αζόρνο" στον εκδότη, διαπίστωσε ότι "Αυτό ήταν". Αυτή η πρόταση έγινε και το έναυσμα της εν λόγω ποιητικής συλλογής:"Αυτό. Αυτό ήταν. Έτσι άρχισε. Αυτό είναι. Συνεχίζει. Κινείται. Πιο πέρα. Γίνεται. Γίνεται αυτό, αυτό κι αυτό. Πάει πιο πέρα απ’ αυτό. Γίνεται άλλο. Γίνεται πιο πολύ. Γίνεται κάτι. Κάτι καινούριο. Κάτι όλο και πιο καινούριο. Γίνεται αμέσως τόσο καινούριο όσο δε γίνεται. Προχωράει. Σουλατσάρει. Αγγίζει, αγγίζεται. Συλλαμβάνει σκόρπιο υλικό. Μεγαλώνει όλο και περισσότερο".