Όταν η σελήνη φάειτον καρπό του σκότουςανάβει ο αχνός ήλιοςτο φανάρι της μέρας.τα βουνά δακρύζουνη γη ψιλοαναρριγάβελόνι-βελόνι το πεύκοτον Βόσπορο κοιτά.Πάνω στα νερά ανακλαδίζουναπίθανα κι απρόσιτα μυστικά.Ιάσωνες ακάθεκτοι διασχίζουνμυθικά δύσβατα περάσματακι η Ιωλκός σκεπτική περιμένειτον Ιάσωνά της!