ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΟΙ Α ΤΟΜΟΣ

4ΟΣ 7ΟΣ ΑΙΩΝΑΣ Στο εγχειρίδιο επιχειρείται για πρώτη φορά μια συνολική θεώρηση της ελληνικής ιστοριογραφίας από την εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου έως και τους χρόνους του Ηρακλείου. Το εγχείρημα αυτό είναι μοναδικό για την ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, καθώς η βυζαντινή ιστοριογραφία έως τώρα δεν μελετήθηκε αυτοτελώς και μάλιστα σε θεωρητικό επίπεδο. Ας σημειωθεί ακόμη ότι ποτέ ως τώρα δεν αποτολμήθηκε η συνεξέναση της εκκλησιαστικής και της κοσμικής ή θύραθεν ιστοριογραφίας, δηλαδή των δύο κύριων κλάδων της ελληνικής ιστοριογραφικής δραστηριότητας που διέγραψαν παράλληλες πορείες στους πρώτους αιώνες του Βυζαντίου. Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη : το πρώτο πραγματεύεται την εκκλησιαστική ιστοριογραφία από τις απαρχές της έως τον 6ο αιώνα, οπότε ως γραμματειακό είδος αρχίζει να φθίνει, ενώ το δεύτερο εστιάζεται στους κλασικίζοντες ιστορικούς, οι οποίοι στην πλειονότητά τους έγραψαν «ειδικές» ιστορίες που αναφέρονται σε πολεμικές επιχειρήσεις, διπλωματικές αποστολές και γενικά σε γεγονότα σύγχρονα με αυτούς. Εκτός από τους κλασικίζοντες ιστορικούς, στο δεύτερος μέρος γίνεται λόγος για τη βυζαντινή χρονογραφία, της οποίας τα πρώτα δείγματα μας οδηγούν στον Ιωάννη Μαλάλα και το Πασχάλιο Χρονικό .