Η αναντίρρητη εξουσία των δύο αυτών αξιοσέβαστων ερεισμάτων της κοινωνίας - της Εκκλησίας και του Κράτους - χρησιμεύει σήμερα για να επιβάλει σε όλους , στην πνευματική ελίτ όπως και στον πελαγωμένο λαό , μια εκχυδαίσμένη εικόνα τόσο της καλλιτεχνικής παραγωγής όσο και της ανθρώπινης μορφής. Οι συμβατικές χειρονομίες των ανθρώπων της Εκκλησίας και των αξιοματούχων του κράτους που θαυμάζουν τη << σύγχρονη τέχνη >> , τόσο αντίθετες προς το λειτούργημα και την αποστολή τους , θυμίζουν τις κωμικές χειρονομίες της Γιορτής των Τρελών στον ύστερο Μεσαίωνα .