ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΠΟΥΣ 1964-1984

Ξαναδιαβάζοντας σήμερα τις αρχιτεκτονικές εντυπώσεις που κατέγραψα πριν, 40, 30 και 20 χρόνια σε ταξίδια βόρεια και νότια της Μεσογείου, νιώθω πάντα ζωντανή την ψυχική επαφή που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της καταγραφής αυτής, όταν μεταφέρονταν στο χαρτί οι "κυρίαρχες ιδέες" της εικόνας ενός τόπου, σε μια διαδικασία συνεχούς απόρριψης των περιττών ή άλλων βοηθητικών στοιχείων. Στην ουσία, ο παρατηρητής κάνει για κάθε σχέδιό του την ανάποδη πορεία στο αρχιτεκτονικό μονοπάτι, αρχίζοντας από την αποκρυσταλλωμένη κατάσταση της ορατής πραγματικότητας για να καταλήξει, με διαδοχικές αφαιρέσεις στην πιο γοητευτική στιγμή: ένα βήμα πριν από την σύνθεση και ίσως ακόμα πιο πίσω: στην ορατή ανάλυση τόπων και τοπίων. Αντιλαμβάνεται έτσι τις αφετηρίες, τα προβλήματα, τα ερωτήματα που ο δεδομένος χώρος κλήθηκε κάποτε να απαντήσει.