ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΚΥΡΩΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ

Το ανά χείρας έργο «Διαδικαστικά σφάλματα και ακύρωση των διοικητικών πράξεων» έχει ως αντικείμενο τη σύνδεση των σφαλμάτων της διοικητικής διαδικασίας με το κύρος των διοικητικών πράξεων, με άλλες λέξεις το ερώτημα εάν οι διαδικαστικές πλημμέλειες πρέπει, και υπό ποιους όρους, να οδηγούν στη δικαστική ακύρωση των αποφάσεων της διοίκησης στις οποίες απολήγει η διοικητική διαδικασία. Σημείο αφετηρίας είναι βεβαίως ο κανόνας της ακύρωσης των πράξεων που πάσχουν από διαδικαστικά σφάλματα. Στο πλαίσιο αυτό διερευνώνται αρχές και νομολογιακοί κανόνες που αίρουν την υποχρέωση του δικαστηρίου να ακυρώσει διαδικαστικά πλημμελείς διοικητικές πράξεις. Στο πρώτο κεφάλαιο του έργου αναζητώνται οι λειτουργίες που εξυπηρετούν οι κανόνες της διαδικασίας στο σύγχρονο διοικητικό δίκαιο, και τις οποίες καλείται να προστατεύσει η δικαστική ακύρωση της διαδικαστικά ελαττωματικής πράξης. Ακολούθως, στο δεύτερο κεφάλαιο, η εργασία εξετάζει το κεντρικό δογματικό θεμέλιο της δικαστικής ακύρωσης των διοικητικών πράξεων που πάσχουν από διαδικαστικά ελαττώματα, τη θεωρία των ουσιωδών τύπων της διαδικασίας, όπως αυτή διαμορφώθηκε και εξελίχθηκε στο γαλλικό διοικητικό δίκαιο. Η υποδοχή της θεωρίας των ουσιωδών τύπων της διοικητικής διαδικασίας στο ελληνικό δίκαιο αποτελεί το σημείο αφετηρίας της επόμενης ενότητας του δεύτερου κεφαλαίου, στην οποία αναλύεται η διαμόρφωση του ουσιαστικού ελληνικού διοικητικού δικαίου όσον αφορά την ακύρωση των διοικητικών πράξεων λόγω σφαλμάτων της διαδικασίας, λαμβανομένων υπόψη και των νεότερων παρεμβάσεων του νομοθέτη. Στη συνέχεια εξετάζεται το πρόβλημα της ακύρωσης των διαδικαστικά πλημμελών πράξεων στο γερμανικό διοικητικό δίκαιο, της μόνης από τις εξεταζόμενες έννομες τάξεις η οποία δεν διαμορφώθηκε από τη γαλλικής προέλευσης θεωρία των ουσιωδών διαδικαστικών τύπων. Το δεύτερο κεφάλαιο ολοκληρώνεται με τους κανόνες του ευρωπαϊκού διοικητικού δικαίου σε σχέση με τις συνέπειες των διαδικαστικών ελαττωμάτων για το κύρος των πράξεων τόσο της ενωσιακής διοίκησης, όσο και των εθνικών αρχών κατά την εφαρμογή του ενωσιακού δικαίου. Το τρίτο κεφάλαιο αναλύει τον κεντρικό δικονομικής φύσεως μηχανισμό της προστασίας των διοικητικών πράξεων που πάσχουν από διαδικαστικά σφάλματα, την αλυσιτέλεια των διαδικαστικών λόγων ακυρώσεως. Μετά από μια εννοιολογική προσέγγιση και δογματική κατάταξη της αλυσιτέλειας, εξετάζεται αρχικά η συναφής νομολογία του ΣτΕ, αλλά και τα παράλληλα δεδομένα του γαλλικού και του ενωσιακού διοικητικού δικαίου. Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στη νεότερη νομολογιακή προσέγγιση της αλυσιτέλειας στην ΣτΕ Ολομ. 4447/2012 σε σχέση με το δικαίωμα ακροάσεως. Η τέταρτη και τελευταία, συνθετική, ενότητα του έργου αναλύει τις αρχές που αντιτάσσονται στην αρχή της νομιμότητας και κατατείνουν στη διατήρηση της διαδικαστικά πλημμελούς διοικητικής πράξης και περιγράφει τους παράγοντες που σταθμίζει το διοικητικό δίκαιο για τον προσδιορισμό των συνεπειών της διαδικαστικής πλημμέλειας για το κύρος της διοικητικής πράξης. Στο πλαίσιο αυτό παρουσιάζονται ορισμένες συμπερασματικές σκέψεις και εξηγούνται οι νεότερες εξελίξεις στο ελληνικό δίκαιο και ειδικότερα στη νομολογία ΣτΕ των τελευταίων ετών. Την έκδοση πλαισιώνει εκτενής ελληνική και ξενόγλωσση βιβλιογραφία και ένα αλφαβητικό ευρετήριο με την παράθεση των κυριότερων όρων του βιβλίου.