Το βιβλίο αυτό, παρ' όλα ότι ο συγγραφέας δεν επικεντρώνεταιστο καθεαυτό φιλοσοφικό του έργο, δεν αποτελεί εντούτοις μιααπλή καταγραφή των ταξιδιωτικών του εντυπώσεων. Δεν θα μπορούσεάλλωστε η ματιά ενός μεγάλου φιλοσόφου να είναι απαλλαγμένη απόαυτό που αποτελεί την ουσία της σκέψης. Έτσι ο Χάιντεγγεραφηγούμενος το πρώτο ταξίδι του στην Ελλάδα του 1962, περνά απότην περιγραφή στη φιλοσοφική ανάλυση, από το θαυμασμό στοστοχασμό, καταθέτοντας ταυτόχρονα τις αντιλήψεις του γύρω απόέννοιες που στην καθημερινή μας ζωή έχουν υποστεί τηναπλοποίηση που απαιτεί ο διεκπεραιωτικός ρόλος της επικοινωνίας.