ΔΙΑΘΗΚΕΣ

Τον μέσο κοινωνικό άνθρωπο απασχολεί -έστω υποσυνείδητα- η τύχη των έννομων, ιδίως των περιουσιακών, σχέσεών του και για τον μετά το θάνατό του χρόνο. Από παλαιά το Δίκαιο δημιούργησε θεσμούς που διευκολύνουν τον άνθρωπο και στον τομέα αυτόν. Ιδιαίτερα γνωστός και διαδεδομένος είναι ο θεσμός της διαθήκης, δηλαδή της νομικής πράξεως του προσώπου, με την οποία αυτό ρυθμίζει -κατά τις επιθυμίες του, πάντοτε όμως στο πλαίσιο που διαγράφεται από την έννομη τάξη- την τύχη των σχέσεών του μετά το θάνατό του. Στη χώρα μας, για μακρό χρονικό διάστημα (και όχι μόνο για λόγους προλήψεων και δεισιδαιμονιών), δεν κατέφευγαν πολλοί στη διαθήκη, αφήνοντας τη ρύθμιση της κληρονομικής τους διαδοχής στους κανόνες που η Πολιτεία έχει θεσπίσει σχετικά. (Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν γινόταν και χρήση της διαθήκης. Αρκεί να αναλογισθεί κανένας τις διαθήκες μεγάλων εθνικών ευεργετών). Ήδη όμως παρατηρείται μία γενικότερη τάση για σύνταξη διαθηκών. Με το τεύχος αυτό επιδιώκεται να δοθεί στον μη ειδικό πολίτη μία κατατοπιστική εικόνα για τις διαθήκες, χωρίς επί μέρους εμβαθύνσεις (για τις οποίες ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να απευθύνεται στον ειδικό νομικό του σύμβουλο).