ΔΙΚΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ ΤΗΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ 1967 1974

Το βιβλίο της Έλλης Χατζηκωνσταντή είναι μία πρωτότυπη εμπειρική μελέτη που πραγματεύεται κάποιες αντιπροσωπευτικές δίκες της <<αποχουντοποίησης>> της περιόδου της δικτατορίας (1967-1974). Δίκες ανθρώπων που αγωνίστηκαν, τόσο διά του λόγου όσο και διά των πράξεων, για την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την επαναλειτουργία του πολυκομματικού συστήματος. [...]Το στρατιωτικό καθεστώς του Παπαδόπουλου ανακόπτει τις πρώτες δυναμικές λαϊκές κινητοποιήσεις αποκατάστασης της δημοκρατίας, που αναπτύσσονται στις αρχές της δεκαετίας του '60. Το <<1-1-4>>, σύνθημα που ακουγόταν αυτή την περίοδο, είναι το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος του 1952, που έδινε δικαίωμα αντίστασης στο λαό, στην περίπτωση που αυτό παραβιαζόταν. Το δικτατορικό καθεστώς επιβάλλεται με τη βία την 21η Απριλίου 1967, ανακόπτοντας τη διαδικασία ενδο-ομαδικής <<συμφιλίωσης>> και επανα-προσδιορισμού μιας νέας ταυτότητας των κοινωνικών αντιπάλων στην πολιτική σκηνή. Η υφαρπαγή της εξουσίας από τους ολίγους και η επικυριαρχία τους στην πολιτική ζωή της χώρας δεν ήταν επιλογή του ελληνικού λαού, τού επιβλήθηκε. Ο ελληνικός λαός δεν είχε νομιμοποιήσει στη συνείδησή του αυτό το πολιτικό καθεστώς. Το ίδιο συνέβη και με τους εκπροσώπους των παλαιών πολιτικών κομμάτων, οι οποίοι δεν συναίνεσαν και δεν συνεργάστηκαν με τη χούντα, και πολλοί από αυτούς είτε φυλακίζονται είτε φυγαδεύονται στο εξωτερικό είτε δρουν <<παρανόμως>>. [...]