ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Επιτρέψτε μου να σας πω την ιστορία του Charles Eagle Plume για μια φυλή ινδιάνων που ζούσαν κοντά στον ποταμό Sacramento και ήταν τόσο πρωτόγονη που δεν είχε ούτε καν όνομα. Ζούσαν σε άθλιες καλύβες κοντά σε βάλτους.Δεν είχαν καλλιεργήσει την ικανότητα να διακοσμούν καλάθια και να κατασκευάζουν χαλιά. Το 1851, μια ομάδα χρυσοθήρων αφάνισε ολάκερη τη φυλή μαζί με κάθε ίχνος από τον ταπεινό, πρωτόγονο πολιτισμό τους. Κάθε τι, εκτός από ένα σφιχτοπλεγμένο καλάθι με διάμετρο τέσσερις ίντσες. Ήταν όμως ένα από τα πιο όμορφα πράγματα που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Ο Charles Eagle Plume το περιγράφει με τον εξής τρόπο: "Φαντάσου, αν θέλεις, μια ιθαγενή αυτής της πρωτόγονης φυλής, μια γυναίκα που ποτέ δεν είχε ένα όμορφο αντικείμενο σ' όλη της τη ζωή. Ό,τι είχε μάθει για το πλέξιμο καλαθιών ήταν για καθημερινή της χρήση, για τις ανάγκες του νοικοκυριού της. Και όμως, κάτι μέσα της ενεργοποίησε μια ακαθόριστη ανάγκη, το ξύπνημα μιας ευαισθησίας για το ωραίο, μια επιθυμία να δημιουργήσει κάτι που θα της έδινε χαρά και απόλαυση καθώς θα το κοίταζε. Κι έτσι, με θαυμαστό τρόπο έπλεξε το καλάθι. Όταν είχε ελεύθερο χρόνο, παγίδευε ορτύκια και μαδούσε τις μαύρες τούφες από το κεφάλι τους ή καθόταν υπομονετικά, καρτερικά με τις ώρες, εντελώς ακίνητη, κρατώντας ένα λουλούδι στο χέρι, με την ελπίδα ότι κάποιο κολίβριο θα 'ρθει να φάει! Όταν αυτό πλησίαζε, έκλεινε τα χέρια πάνω του και μαδούσε από το λαιμό του τα μικρά χνουδωτά κατακόκκινα πούπουλα. Ακόμη έψαχνε κατά μήκος των βάλτων για τα μικρότερα και τελειότερα κοχύλια. Όλα αυτά τα πράγματα τα συνέθεσε στο καλάθι της με υπομονή και μια σφοδρή επιθυμία να δημιουργήσει. (...)