ΔΟΚΙΜΙΑ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΑΡΑΒΟΛΗΣ

Κύρια επιδίωξη του συγγραφέα δεν είναι να προβάλει τις ηγετικές μορφές της αρχαίας ελληνικής σκέψης μόνο, αλλά να καταδείξει το βαθμό και τη χρονική επιρροή της σκέψης τους στα μετέπειτα κλασσικά έργα των διαφόρων φιλοσόφων και στοχαστών. Εν ολίγοις, τα δοκίμια αυτά δεν δίνουν τόσο έμφαση στην φιλοσοφική και πολιτική φιλοσοφική υπεροχή των διαφόρων φιλοσόφων και στοχαστών, έναντι όσων προηγήθηκαν και ακολούθησαν, όσο στην γόνιμη αντιπαραβολή, ως μέτρο σύγκρισης και ανάλυσης των συγκεκριμένων γραπτών έργων, τα οποία μνημονεύονται εδώ. Διεξερχόμενος ο ειδικός γνώστης τα πεδία αυτά, φιλοσοφίας και πολιτικής φιλοσοφίας, συμπεριλαμβανομένων και ιστορικών στοιχείων, όλα μέρος της ελληνικής Γραμματείας, συχνά θα διακρίνει, μεταξύ των άλλων, τη διανοητική προσπάθεια του συγγραφέα να καταδείξει ότι τα αριστοτελικά έργα αποτελούν, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, ερμηνευτική προέκταση του πλατωνικού corpus. Δίνει έτσι έναυσμα στον μελετητή των έργων των δύο Ελλήνων φιλοσόφων και του αποκαλύπτει ότι αν εγκύψει στη σπουδή τους, θα πεισθεί για τον εμπλουτισμό των αριστοτελικών κειμένων με βασικές αρχές και έννοιες από τους πλατωνικούς διαλόγους.