ΔΟΜΕΝΙΚΟΣ ΒΑΡΔΑΚΩΣΤΑΣ 1905-1981

''Όταν φέρνω στο νου μου τον πατέρα μου, μια συγκεκριμένη εικόνα έρχεται στο μυαλό μου. Τον βλέπω στο εργαστήρι του να ανακατεύει τα χρώματά του και συγχρόνως αισθάνομαι έντονα -σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από τότε- τη μυρωδιά της λαδομπογιάς, μυρωδιά που πάντα με συνάρπαζε.Αλλες φορές πάλι, τον βλέπω σκυμμένο πάνω στο γραφείο του να δουλεύει ακούραστα και με τεράστια υπομονή τα πενάκια του, με τα σπιρτόξυλα που τα έκανε τόσο λεπτά, ώστε να βγαίνει το αποτέλεσμα που ήθελε.Δεν είναι πάντα εύκολο για την οικογένεια να ζει με έναν καλλιτέχνη.Θυμάμαι πολλές φορές τη μητέρα μου -πάντα πρακτική και υπομονετική- όταν είμαστε μικρές η αδερφή μου κι εγώ, να μας παρακαλάει για ησυχία γιατί ο μπαμπάς ζωγραφίζει.Και πραγματικά όταν ζωγράφιζε δεν υπήρχε τίποτα άλλο παρά μόνο η μέθεξη του καλλιτέχνη, είτε βρισκόταν στο ύπαιθρο, είτε στο γραφείο του, είτε στο κατώι του σπιτιού στην 'Ανδρο, που είχε μετατρέψει σε atelier του.Δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι υπήρξε πάντα στοργικός πατέρας που νουθετούσε κάποιες φορές με συντηρητισμό, τις περισσότερες όμως φορές με ανοικτό μυαλό, δίνοντας πάντα χώρο σε όλους μας.Οι συμβουλές του πολύτιμες. Συμβουλές που έβγαιναν αβίαστα, μέσα από συζητήσεις για τη φιλοσοφία και την τέχνη, και που αποτελούσαν manual ανθρώπινης ζωής.Δεν θα μιλήσω εγώ για το έργο που έκανε στην ’νδρο. Το έκαναν άλλοι! Ελπίζω το βιβλίο αυτό, φόρος τιμής στον πατέρα μου, να ζωντανέψει τις μνήμες στους ανθρώπους που τον έζησαν και τον αγάπησαν, και να τον γνωρίσει στις ακόλουθες γενιές''. Φλωρίτα Σιγάλα