ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ

"Τη στιγμή που μας είδε ο Κόμης, το πρόσωπο τον συσπάστηκε φριχτά, και φάνηκαν τα μυτερά του σκυλόδοντα ·το σατανικό του χαμόγελο όμως γρήγορα πάγωσε σε μια κτηνώδικη έκφραση αποστροφής, που άλλαξε πάλι απότομα μόλις αρχίσαμε να τον πλησιάζουμε... Δεν ήξερα καν αν τα θανατερά μας όπλα θα μας χρησίμευαν σε τίποτα. Φαίνεται ότι ο Χάρκερ ήταν αποφασισμένος να το διακινδυνέψει, γιατί ύψωσε το μεγάλο Γκούρκικο μαχαίρι και του κατάφερε ένα άγριο απότομο χτύπημα, που ο Κόμης το απέφυγε μόνο μ' ένα διαβολικά γρήγορο πήδημα προς τα πίσω. Ένα δευτερόλεπτο ακόμα κι η κοφτερή λεπίδα θα του 'σκιζε την καρδιά. Τελικά η μύτη του μαχαιριού έκοψε μονάχα το ύφασμα τον παλτού του, κι έκανε ένα μεγάλο σκίσιμο απ' όπου έπεσαν ένα μάτσο χαρτονομίσματα κι ένα σωρό χρυσά κέρματα. Η έκφραση του Κόμη ήταν τόσο σατανική που για μια στιγμή φοβήθηκα για τον Χάρκερ, αν και τον είδα να ξανασηκώνει το φοβερό μαχαίρι έτοιμος για καινούριο χτύπημα. Κινήθηκα από ένστικτο προς τα μπρος με μια αυθόρμητη διάθεση να τον προστατέψω, κρατώντας στο χέρι μου το σταυρό και την όστια. Ένιωσα μια φοβερή ενέργεια να περνά σα ρεύμα το χέρι μου και δεν ξαφνιάστηκα όταν είδα τον Κόμη να οπισθοχωρεί τρομαγμένος μπροστά σε μια ανάλογη κίνηση πού κάναμε ταυτόχρονα όλοι μας. Είναι αδύνατο να περιγράψω την έκφραση μίσους και σατανικής κατάπληξης - την οργή και τη λύσσα - που ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του Κόμη. Το κέρινο χρώμα του πήρε μια κιτρινοπράσινη απόχρωση που τη φώτιζαν τα φλογισμένα μάτια του, και η κόκκινη ουλή στο μέτωπό του φάνταζε στη νεκρική χλωμάδα σαν αναμμένο κάρβουνο. Ξαφνικά με μια αστραπιαία βουτιά όρμησε κάτω απ' το χέρι του Χάρκερ πριν προφτάσει να τον χτυπήσει..."