ΔΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΣΤΡΑΚΑ ΤΩΝ ΔΙΘΥΡΑΜΒΩΝ ΤΟΥΣ ΤΟΜΟΣ Α

Στις βασικές προθέσεις αυτής της μελέτης είναι να εξεταστεί πώς αποτιμήθηκε ο ποιητικός λόγος των γυναικών δημιουργών στο τελευταίο τέταρτο του 20ού αιώνα. Και αναγκαστικά, μια τέτοια προσέγγιση προϋποθέτει έναν νοητό δεύτερο όρο σύγκρισης, έναν νοητό υπότιτλο «σε σχέση με τον αντρικό ποιητικό λόγο», παρότι σε κανένα σημείο της εργασίας μας δεν προβαίνουμε σε συγκριτική ανάγνωση των κριτικών κειμένων για ποιήτριες με αυτά που είναι γραμμένα για ποιητές. Κάθε άλλο. Ούτε καν, στις ιδιαίτερες περιπτώσεις ποιητριών που έχουν κατά καιρούς αποτιμηθεί σε σύγκριση με συγκεκριμένους άνδρες δημιουργούς, προβήκαμε σε αντίστοιχη συγκριτική αποτίμηση των θεωρητικών κειμένων για τον καθένα τους. Και αυτό το «για τον καθένα τους», στον πληθυντικό και για τα αρσενικά και για τα θηλυκά, έρχεται στο σημείο αυτό, να πιστοποιήσει πόσο αντρικά δομημένη είναι τελικά η γλώσσα, έστω κι αν καλείται να μιλήσει για δημιουργήματα από κοινού ποιηθέντα: από άνδρες και γυναίκες. Η έρευνα στοχεύει λοιπόν, πρωτευόντως, στην αποτίμηση των κριτικών άρθρων που είναι γραμμένα για γυναίκες ποιήτριες.Παράλληλα, εκτός από τα κριτικά άρθρα στον περιοδικό και ημερήσιο τύπο, βασικά εργαλεία στην εργασία μας στάθηκαν και κάποια συλλογικά έργα: οι Ιστορίες της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, οι κυριότερες Ανθολογίες Ποίησης -ειδικά αυτές που έχουν γραμματολογικό χαρακτήρα- οι μονογραφίες, οι τόμοι κριτικών μελετών, καθώς και τα Αφιερώματα, που είτε εστιάζουν μεμονωμένα σε συγκεκριμένες ποιήτριες, είτε σε ομάδες ποιητών/τριών. Έτσι, παρότι ο βασικός στόχος της εργασίας μας είναι να αποτιμήσουμε τα αντιπροσωπευτικότερα από τα κριτικά άρθρα της περιόδου, στηριχτήκαμε επίσης, και σε όλα τα παραπάνω. Κάποιες μάλιστα Ανθολογίες Ποίησης μας διαφωτίζουν συχνά και ως προς την κριτικογραφία για την κάθε ποιήτρια ξεχωριστά. Και Θεωρούμε περιττό σχεδόν, να αναφερθεί εδώ το ευνόητο: ότι δηλαδή, και η ίδια η συμμετοχή σε μια Ποιητική Ανθολογία είναι κριτική αποτίμηση, και μάλιστα ιδιαιτέρως καθοριστική. Ή αντιστρόφως: ότι η πιο