Σε κάποιο χαμηλό μανουάλι καίει ένα μικρό κεράκι, που δεν ζητάειτίποτα, γιατί τα' χει όλα; Μα το ξημέρωμα, το δειλινό, τηνΑνατολή, τη Δύση, το ψωμί, το προσφάι, τη φαμελιά. Κι ούτεσκέφτηκε να λύσει το ζωνάρι της αγάπης, να το πετάξει στιςθύελλες, αναζητώντας τα άλογα που ιππεύουν οι έρωτες. Κι όλααυτά στα λέω, γιατί όταν το ερώτημα του τι είσθε και τι θαθέλατε να είστε έφτασε και ως εμένα, ένιωσα πως δεν ήμουν ούτεήθελα να ήμουν. Αρα, Θεέ μου, εγώ δεν υπήρξα μήπως;...