Οι ταξιδιωτικές αφηγήσεις δύο Εβραίων του 12ου αιώνα, τουΒενιαμίν από την Τουδέλα και του Πεταχιά από τη Ρατισβόνη,είναι κείμενα που προσφέρονται για να διερευνηθεί τοπολιτισμικό σύμπαν στο οποίο εντάσσεται η γνώση που χαρίζει τομεσαιωνικό ταξίδι. Οι αφηγηματικές πρακτικές μας αποκαλύπτουννοητικά εργαλεία και παραστάσεις. Εξερευνώντας τη μνήμη τους,σε τόπους μακρινούς, οι ταξιδιώτες ανακαλύπτουν θρύλους καιλείψανα από το παρελθόν, πραγματεύονται την ιστορία τους. Ηφύση, οι πόλεις, τα μνημεία, τα θαύματα, οι εβραϊκέςκοινότητες, οι ετερόδοξοι, η κοινωνική οργάνωση στους ξένουςτόπους, προσφέρονται στους ταξιδιώτες για να αναγνωρίσουν καινα κατασκευάσουν με την αφήγηση τους έναν συλλογικό εαυτό, γιανα μιλήσουν για ο, τι εμείς ονομάζουμε Διασπορά.