ΕΙΣ ΤΑ ΑΔΥΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΕΡΕΒΗ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΩΝ ΜΑΣ

<<...λιγωμένη ανατριχίλα απ' τα φυλλώματα και τ' αργό μουρμουρητό της θάλασσας σκεπάζουν τα κρυφαναστενάγματα, τα λόγια της αγάπης... Απαράλλαχτα όπως σκεπάζουν κι ένα άλλο αναστέναγμα, βαρύ και θλιμμένο, που βγαίνει μέσ' απ' τα σιδερόφραχτα παράθυρα. Βραχνός λυγμός, μακρόσυρτο κλαψιάρικο τραγούδι: "...Μαννάκι μου, μαννάκι μου, / πονεί το κεφαλάκι μου...>>. Είμεθα εις τας φυλακάς Πρεβέζης...>>Δημοσιογραφική και λογοτεχνική περιήγηση "Εις τα άδυτα και τα ερέβη των φυλακών μας", γραμμένη από τον πρωτοπόρο διανοούμενο της Αριστεράς του μεσοπολέμου, Πέτρο Πικρό. Κατά την τακτική του των "ζωντανών ρεπορτάζ", βιώνει ο ίδιος την κατάσταση που περιγράφει, συναναστρέφεται με τους κρατουμένους, βλέπει με τα μάτια του την αθλιότητα των καταλυμάτων τους και διαπιστώνει τις απάνθρωπες και μεσαιωνικές συνθήκες διαβίωσής τους. Ως δημοσιογράφος αποκαλύπτει και ασκεί κριτική στα κακώς κείμενα του σωφρονιστικού συστήματος, ενώ ταυτόχρονα προτείνει την άμεση λήψη μέτρων από την πολιτεία, ώστε να σταματήσει η τραγική κατάντια των φυλακισμένων. Παράλληλα, το λογοτεχνικό αλλά και επιστημονικό του υπόβαθρο συμπληρώνει το έργο του μαχητικού δημοσιογράφου, εμπλουτίζοντας την έρευνά του με ιστορικές και λαογραφικές αναφορές και προσδίδοντάς της λυρισμό, αμεσότητα και ανθρώπινη ζεστασιά.Η έρευνα αυτή, που παρουσιάζεται 90 χρόνια μετά την πραγματοποίησή της, αποτελεί ένα δημοσιογραφικό και ταυτόχρονα συγγραφικό σταθμό στην έως τώρα ταραχώδη ιστορική διαδρομή των φυλακών και της ποινής του εγκλεισμού. Συνιστά επίσης ένα ιστορικό ντοκουμέντο, προσφέροντας στο σημερινό αναγνωστικό κοινό μια διεισδυτική ματιά σε μια <<σκοτεινή>>, αθέατη πτυχή της νεοελληνικής κοινωνίας την εποχή του μεσοπολέμου.Είναι μια δημοσιογραφική-λογοτεχνική καμπάνια του 1926 που διαβάζεται ευχάριστα και σήμερα, διατηρώντας συγχρόνως μια θαυμαστή επικαιρότητα.