Τα τελευταία χρόνια η συζήτηση γύρω από τα κοινωνικά κινήματα έχει αναπτυχθεί παράλληλα με τη συζήτηση για την παγκοσμιοποίηση. Μέσα από τη συζήτηση αυτή φαίνεται ότι τα σημερινά κοινωνικά κινήματα είναι όντως σε θέση να αντισταθούν σε εκείνες τις οικονομικές και κοινωνικές πολιτικές που συνιστούν στις πιο επαχθείς πλευρές της διαδικασίας παγκοσμιοποίησης για τις περισσότερο αποκλεισμένες κοινωνικές ομάδες. Ταυτόχρονα, όμως, τα κινήματα αυτά αρχίζουν να επεξεργάζονται έναν θετικό λόγο στο πλαίσιο της πολύπλοκης πραγματικότητας αυτής της διαδικασίας, αναζητώντας μέσα από δυσκολίες και, ενίοτε, μέσα από αγκυλώσεις του παρελθόντος να διατυπώσουν προτάσεις συγκεκριμένων πολιτικών για μια παγκοσμιοποίηση εναλλακτική ως προς το πολιτικά κυρίαρχο πρότυπο της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης.[...]