ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ

Σκοπός μου με τη νέα αυτή έκδοση του αριστουργήματος της κρητικής λογοτεχνίας ήταν να δώσω ένα κείμενο αυθεντικότερο, περισσότερο πιστό στην αρχική μορφή του έργου. Γιατί έγινε πια κατανοητό ότι η έκδοση του Ξανθουδίδη, παρά τη μεγάλη ευσυνειδησία του σοφού Ηρακλειώτη, αποκλίνει σε σημαντικό βαθμό από το κείμενο του ποιητή. Ήδη ο κ. Λίνος Πολίτης παρατήρησε ότι ο Ξανθουδίδης, υπερεκτιμώντας το χειρόγραφο του Λονδίνου, εισήγαγε γραφές κατώτερες από κείνες που δίνει η άλλη πηγή του κειμένου, η βενετική έκδοση του 1713. [...] Εμείς, ακολουθώντας περισσότερο την τόσο έγκυρη πρώτη έκδοση που την επιμελήθηκε άγνωστος αλλά ικανός κρητικός λόγιος (και που ο Ξανθουδίδης μόνο έμμεσα την ήξερε), αποκαταστήσαμε τον γλωσσικό χαρακτήρα του κειμένου, έχοντας υπόψη ότι αιώνες μάς χωρίζουν από την εποχή του Κορνάρου και επομένως η τόση διαδεδομένη άποψη για τη δήθεν απόλυτη σύμπτωση της γλώσσας του "Ερωτόκριτου" με το νεότερο κρητικό ιδίωμα δεν μπορεί να είναι σωστή. Και υπενθυμίζω εδώ ότι ήδη το 1943 ο κ. Ε. Κριαράς είχε χαρακτηρίσει ως "κλίνη του Προκρούστη" κάθε προσαρμογή του κειμένου του Κορνάρου στο σύγχρονο ιδίωμα της ανατολικής Κρήτης.