ΕΞ ΑΠΟΣΤΑΞΕΩΣ

Ποιήματα «ακραίας ευαισθησίας με ανάγκη μηχανικής υποστήριξης». Προδοσία, ματαίωση, αντίσταση αλλά και η ελευθερία της λύτρωσης μέσω της Τέχνης, της Αγάπης και του Έρωτα, συμπορευόμενη με τις άριες της «αέρινης» Μαρίας Callas, αιώνια άρπα και σείστρα που αντικρούουν τα δεινά, με τον τρόπο που «υπαγόρευσε» στην ποιήτρια η φωνή και η εύθραυστη παρουσία της κορυφαίας σοπράνο πουγύριζε τις φτερωτές των μύλων/ ΜΟΝΟ/μόνο μόνο/ με της φωνής της το αεράκι του απόηχου… Γι’ αυτό δεν επιβίωσε η δοτικήΉταν πολύ δοτική μέσα σ’ έναν κόσμο ΓενικήςΠτώσης… Παγοθραυστική έσπασα τα τεράστια παγόνιαΤης ερημιάς μουΦύγαν τα χιόνια από τους δακτύλουςΤου δέντρου μουΚαθώς τα χρόνια έπεφταν πυκνάΣτην πόλη