ΕΥΓΕΝΙΑ

Λέει ένας πρόσφατος νομπελίστας, ότι «ζωή υπάρχει μόνο στα ανείπωτα». Αν αυτός ο νομπελίστας τύχαινε να συναντήσει την Ευγενία τότε θα παραπλήρωνε τον Πλάτωνα προσθέτοντας ότι «ζωή υπάρχει στην αγάπη. Αυτή την αγάπη που γεννιέται στην επαφή με την αισθητή ομορφιά. Ύστερα ανελίσσεται σε μια ανώτερη σφαίρα. Την ψυχική ομορφιά. Την ομορφιά που προορίζεται να φθάσει στη διανοητική ομορφιά. Αυτή δηλαδή, που είναι και η αληθινή ομορφιά. Η αληθινή ανθρώπινη ομορφιά τυλίγει ολόκληρο το είναι των πλασμάτων σαν αύρα, θεϊκή. Μια άϋλη σύσταση, που όμως μπορεί και διακρίνει τις πηγές της απτής ζωής, αυτής που κατευθύνει εκείνο τον Κωνσταντίνο Δωδωναίο και εκείνη την Ευγενία Αθανασάκου στη ζωή την υπάρχουσα. Την ιστορούμενη. Τη ζωή που ξέρουν και ζουν αυτοί που αγαπούν»