ΦΑΙΣΤΟΣ

Ο μινωικός ανακτορικός πολιτισμός, που άνθισε, κατά το πρώτο μισό της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. στην Κρήτη και που συγκαταλέγεται ανάμεσα στους μεγάλους πολιτισμούς του αρχαίου κόσμου, έχει ως άξονά του τα τέσσερα ανάκτορα: στην Κνωσό, στη Φαιστό, στα Μάλια και στη Ζάκρο. Τα επιβλητικά αυτά ανάκτορα χτίστηκαν γύρω στο 1900 π.Χ. σε θέσεις με πλούσια αγροτική ενδοχώρα, που συνδέονταν άμεσα με τους σημαντικούς θαλάσσιους δρόμους της εποχής εκείνης στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Υπήρχαν και μικρότερα ανάκτορα όπου ζούσε ο τοπικός κυβερνήτης, όπως π.χ. στα Γουρνιά. Τα μινωικά ανάκτορα ήταν δημιούργημα αλλά και αναγκαίο στοιχείο μιας συγκεντρωμένης οικονομίας και κοινωνικής οργάνωσης. Αυτή φαίνεται ότι είχε στην κορυφή της τον "Ιερέα -Βασιλέα", με γνωστό πρότυπο το θρυλικό Μίνωα, όπως μας είναι γνωστός από τη μεταγενέστερη ελληνική παράδοση. Έγινε η σκέψη ότι τα πολλά ανάκτορα προϋποθέτουν και πολλούς βασιλείς. Πάντως φαίνεται ότι δεν υπήρχε πολιτικός ανταγωνισμός μεταξύ τους και πιθανόν ήταν ως ένα βαθμό ανεξάρτητοι υπό την ηγεμονία του βασιλιά της Κνωσού, που μπορεί να είχε μάλλον θρησκευτικό χαρακτήρα.