Είναι επικίνδυνο ν’ ανοίγεις την πόρτα σουσε άγνωστους μικρούςΈχω τη συνήθεια κι ανοίγω,όταν μου χτυπούν το κουδούνι,χωρίς να κοιτάξω απ’ το ματάκιή να ρωτήσω ποιος είναικαι κάποια μέρα - το ξέρω -θα το μετανιώσω: θ’ ανοίξωκαι θα στέκομαι εγώ στο κατώφλι,δώδεκα χρονών, ξυπόλητος,με τις Περιπέτειες του Τομ Σόγερκάτω από τη μασχάληκι ένα σουγιαδάκι στην τσέπηκαι θα με κοιτάζω χωρίς να μιλάω.