ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ

Οι ασκήσεις, αποτέλεσμα μιας επίπονης προσπάθειας συγκέντρωσης υλικού που να καλύπτει σφαιρικά τον πλούτο των γραμματικών φαινομένων, δίδονται με ιεραρχημένη δυσκολία και με ποικίλες μορφές, ώστε να παραμένει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, όπως: με τη μορφή συμπλήρωσης κενών, πτώσεων πτωτικών και προσώπων ρημάτων, κλίσεων πτωτικών και γραφής χρόνων και εγκλίσεων ρημάτων, αναγνώρισης τύπων είτε μέσα σε προτάσεις είτε μέσα σε κείμενα σχετικών με το γραμματικό φαινόμενο που διδάχτηκε, αναγνώρισης του σωστού ή του λάθους, διαγραφής του εσφαλμένου σκέλους, λύσης σταυρολέξων, αντικατάστασης λέξεων με άλλες ίδιας σημασίας, αντιστοιχίας τύπων με την αναγνώρισή τους, αντιστοιχίας ρηματικών τύπων μιας φωνής με τους τύπους άλλης φωνής, επιλογής του σωστού μέσα από παρατιθέμενους τύπους κ.ά.