Σ' ένα έπος ηρώων, έπος ανδρών, όπως η Ιλιάδα του Ομήρου, όπουτο κλέος κυκλώνει την ανδρική παρουσία και καταυγάζει με το φωςτου θρύλου προπάντων τους ηγεμόνες, η γυναίκα οράται στονορίζοντα μιας ευγενικής δέσποινας, αρχόντισσας, ή μιαςθεόμορφης, υφαίνοντας την δική της ιστορία. Με τα πρόσωπά τηςκαταπιάνεται αυτό το βιβλίο -άλλωστε ο τίτλος είναι δηλωτικόςτου εγχειρήματος- στοχεύοντας στη θέαση των ομηρικών γυναικών,με την πληρότητα της μάνας, της συζύγου, της γυναίκας.