Η ΑΓΡΙΑ ΙΡΙΣ

Μέσα στον κήπο της κηπουρού (της ποιήτριας) διαδραματίζεται μια συνομιλία μεταξύ τριών «φωνών», του Θεού ή ενός ανώτερου όντος, της ποιήτριας και των φυτών και λουλουδιών. Η κηπουρός αναρωτιέται για το πεπερασμένο της ύπαρξής της, την φθορά των σχέσεων με τους άλλους, την διαρροή του νοήματος και απευθύνεται στον Δημιουργό της, ζητώντας του κατά ένα τρόπο να αποκαλυφθεί, μέσα από προσευχές (ή αντι-προσευχές), τις οποίες η Γκλικ προσφυώς τιτλοφορεί «Όρθρους» και «Εσπερινούς». Ο Θεός απευθύνεται στα δημιουργήματα του μέσα από ποιήματα που αναφέρονται σε μια στιγμή μέσα στην ημέρα όπως στο ποίημα «Καθαρό πρωινό», μέσα στο έτος όπως «Απρίλιος» η σε μια μετεωρολογική συνθήκη όπως το ποίημα «Άνεμος που αποσύρεται». Η φωνή των φυτών και των λουλουδιών, τα οποία εμφανίζονται σύμφωνα με τον κύκλο της ζωής τους, λειτουργεί αντιστικτικά στην συνομιλία για τον φυσικό κύκλο της ζωής, του θανάτου και της αναγέννησης σε αυτόν τον κήπο μεταξύ Δημιουργού και Δημιουργήματος, Με μια γραφή που χρησιμοποιεί καθημερινή γλώσσα, η οποία, ωστόσο, μεταρσιώνεται μέσω της λεπτής επεξεργασίας του στίχου, των αιφνίδιων τομών, των ελλείψεων και των πολλαπλών βιβλικών και μυθολογικών αντηχήσεων στον πυρήνα των ποιημάτων, η Λουίζ Γκλικ μεταφέρει με ενάργεια την οξύτητα του οράματός της. Μια εξαιρετική ποιητική σύνθεση για τον καιρό της ανθοφορίας αλλά και του μαρασμού, που αποτυπώνει αριστοτεχνικά την τραγική ομορφιά της ζωής, σε όλες τις μορφές της.