Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ

«Δεν μου αρέσει το είδος της φυσικής σου...», δηλώνει ο Αινστάιν στον Χάιζενμπεργκ. Ο κορυφαίος φυσικός πλησιάζει τα 50. Είναι ο «παλαιός» της επιστήμης όλοι τον σέβονται, όμως τη σπουδαία δουλειά την κάνουν πλέον οι νέοι επιστήμονες. Όλη τη νύχτα ο Χάιζενμπεργκ βρισκόταν σε κατάσταση υπερδιέγερσης δεν μπορούσε να κλείσει μάτι. Έγραφε και ξανάγραφε της «τρελές» εκφράσεις του για τη θέση και την ταχύτητα εφαρμόζοντας τα νέα, αναμορφωμένα μαθηματικά του. Με το πρώτο φως της ημέρας βγήκε στην ακρογιαλιά και ξάπλωσε στα βράχια κάτω από τις ευεργετικές, ζεστές ηλιαχτίδες. Αυτό που ανακάλυψε ήταν ένα δώρο από ψηλά. Οραματίστηκε τις συγκλονιστικές συνέπειες των «τρελών» υπολογισμών του. «Επιτέλους κάτι συνέβη», σκέφτηκε γεμάτος θαυμασμό. Για τους επιστήμονες, τίποτε δεν συνέβαινε τυχαία. Υπήρχε αβεβαιότητα στα αποτελέσματα των πειραμάτων και στην επαλήθευση των θεωριών, όμως, στο τέλος, οι νόμοι της κλασικής φυσικής αποκαθιστούσαν την τάξη και την προβλεψιμότητα. Όχι πάντα! 'Αλυτα προβλήματα πυρπολούσαν το μυαλό νεαρών, ιδιοφυών επιστημόνων- και μέσα από ρηξικέλευθες λύσεις προέκυπταν επιστημονικές ανατροπές. Η «αρχή της αβεβαιότητας» του Βέρνερ Χάιζενμπεργκ ήταν μια απ αυτές. Αντιπροσώπευε το επιστέγασμα της «κβαντικής μηχανικής», η οποία είχε ήδη ανατρέψει πολλές από τις πεποιθήσεις της κλασικής φυσικής, σε μια απόπειρα να ερμηνευτούν ζητήματα που αδυνατούσε να διαχειριστεί η παλαιότερη φυσική.