Η ΑΡΧΟΥΣΑ ΤΑΞΗ

«Μεταξύ των σταθερών γεγονότων και τάσεων πού απαντώνται σε όλους τους πολιτικούς οργανισμούς, ένα είναι τόσο πρόδηλο ώστε να είναι φανερό και στο πιο επιπόλαιο μάτι. Σε όλες τις κοινωνίες -από τις κοινωνίες που είναι πολύ ισχνά ανεπτυγμένες και που έχουν φθάσει μόλις στις απαρχές του πολιτισμού έως τις πιο προηγμένες και ισχυρές κοινωνίες- εμφανίζονται δύο τάξεις ανθρώπων: μια τάξη που άρχει και μια τάξη που άρχεται. [...] Στην πρακτική ζωή όλοι μας γνωρίζουμε ότι στην δικιά μας χώρα, οποιαδήποτε κι αν αυτή είναι, η διεύθυνση των δημοσίων υποθέσεων βρίσκεται στα χέρια της μειονότητας σημαινόντων προσώπων, η οποία διεύθυνση γίνεται σεβαστή, εκουσίως ή ακουσίως, από την πλειονότητα. Γνωρίζουμε ότι το ίδιο πράγμα ισχύει και στις γειτονικές χώρες, και όντως θα μας ήταν πολύ δύσκολο να διανοηθούμε έναν πραγματικό κόσμο διαφορετικά οργανωμένο -έναν κόσμο στον όποιον όλοι οι άνθρωποι θα υπάγονταν απ' ευθείας σε ένα και μόνο πρόσωπο χωρίς σχέσεις ανωτερότητας ή υποταγής ή έναν κόσμο στον οποίον όλοι οι άνθρωποι θα συμμετείχαν εξ ίσου στην διεύθυνση των πολιτικών υποθέσεων».