Η ΒΟΥΛΗΣΗ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΜΗΔΑΜΙΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΥΠΑΡΞΗΣ

Ο ’ρθουρ Σοπενχάουερ (1788-1860) -στο κύριο έργο του Ο κόσμος ως βούληση και παράσταση, από το οποίο και αντλούνται τα κείμενα της παρούσας έκδοσης- απορρίπτει όλη την πρότερη φιλοσοφική παράδοση που έβλεπε τον κόσμο ως «κόσμο», δηλαδή ως τάξη και κάλλος, ως προϊόν έλλογου δημιουργικού σχεδιασμού. Σύμφωνα με τη δική του διάγνωση, η βαθύτερη ουσία της πραγματικότητας είναι μία εντελώς άλογη, απρόσωπη, χωρίς τέλος και σκοπό, «τυφλή» βούληση. Σε μια τέτοια πραγματικότητα, η ευτυχία του ανθρώπου είναι αδύνατη, η δε επιδίωξή της προϊόν πλάνης και ματαιοπονία. Στο πλαίσιο της ανθρώπινης ύπαρξης, η βούληση καταφάσκει τον εαυτό της με την εκτέλεση της γενετήσιας πράξης. Ανανεώνεται έτσι κάθε φορά ο τραγικός κύκλος της γέννησης, της διαρκούς αιώρησης του ανθρώπου μεταξύ πόνου και ανίας, με κατάληξη τον θάνατο.