Η ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΘΡΑΚΗ

Στις μέρες μας βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τη Θράκη σαν μία απομακρυσμένη, ακριτική και παραμεθόριο περιοχή του Ελληνικού Κράτους. Ωστόσο κατά τη βυζαντινή εποχή η θέση και η σημασία της Θράκης ήταν εντελώς διαφορετική. Από τον 4ο έως τον 15ο αιώνα η Θράκη δεν ήταν μία μακρινή επαρχία, δεν ήταν μία οποιαδήποτε επαρχία, αλλά αποτελούσε τα προπύλαια της Κωνσταντινούπολης, ήταν η γειτονιά της πρωτεύουσας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο, το ενδιαφέρον του Βυζαντινού Κράτους για την περιοχή ήταν έντονο και συνεχές. Παράλληλα, επειδή η Θράκη βρέχεται -εκτός των άλλων- από τον Ελλήσποντο και τον Βόσπορο και αποτελεί κομβική περιοχή, στην οποία ενώνονται η Ευρώπη με την Ασία και η Δύση με την Ανατολή, γνώρισε από τα πανάρχαια χρόνια συχνές μετακινήσεις λαών και πολιτισμών και αντιμετώπισε πολυάριθμες εχθρικές επιδρομές, που στόχο είχαν -ειδικότερα κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα- να πλήξουν τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Επιπλέον η Θράκη υπήρξε το πεδίο δράσης των περισσότερων από τους πολλούς επίδοξους διεκδικητές του βυζαντινού θρόνου, που προσπάθησαν σε διάφορες χρονικές στιγμές να αποκτήσουν την εξουσία και να αναγορευτούν αυτοκράτορες. Επομένως οι αναστατώσεις, οι ταραχές, αλλά και οι καταστροφές που προκαλούσαν στο χώρο της Θράκης, τόσο οι ποικίλοι εχθροί του Βυζαντίου, όσο και οι κατά καιρούς διεκδικητές της βυζαντινής αυτοκρατορικής εξουσίας ήταν συχνές και επώδυνες για τους κατοίκους της εν λόγω περιοχής.