Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΟΙΝΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΡΩΜΗΣ ΤΟΥ 1998 ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΝΑΦΗ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Η παρούσα διατριβή γράφτηκε με σκοπό την παροχή μιας στοιχειώδους ενημέρωσης σε μη εξοικειωμένους με το αντικείμενο. Όπως θα αντιληφθεί κανείς, η επεξεργασία των θεμάτων που ανακύπτουν δεν καλύπτεται απόλυτα με γνώσεις μόνο διεθνούς δικαίου αλλά ούτε και με γνώσεις μόνο ποινικής δικονομίας. Επιπροσθέτως, απαιτείται γνώση των κανόνων, που διέπουν μια ευπρεπή δικαιοκρατική ποινική διαδικασία (δίκαιη ποινική δίκη) και που σκοπό έχουν να προστατεύσουν τα δικαιώματα του κατηγορουμένου, ώστε να εκδίδεται τελικά κάθε φορά μια ορθοδίκαιη δικαστική απόφαση, που δεν θα καταδικάζει έναν αθώο και θα επιβάλλει τη δίκαιη και προσήκουσα ποινή στον ένοχο, μακριά από δικαστικές πλάνες. Το μειονέκτημα αυτής της συγγραφής είναι το ότι καταβάλλεται προσπάθεια να αποκαλυφθεί το νόημα ενός Διεθνούς Κειμένου, όταν το κατ' εξοχήν αρμόδιο όργανο, το (μόνιμο) Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, δεν έχει δικάσει ακόμα ούτε μια υπόθεση, με αποτέλεσμα να λείπει η σχετική νομολογία που θα μπορούσε να φωτίσει ολόπλευρα το Κείμενο και να συνεισφέρει έτσι στην ερμηνεία του.