Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΕΡΚΙΝΗ

Τι κοινό μπορούν να έχουν άραγε ιστορίες και αναμνήσεις από την εποχή του διορισμού και της υπηρεσίας της συγγραφέως στην παραμεθόριο, με τη διεξοδική παρουσίαση των νερών της κοιλάδας του Στρυμόνα και με ένα θεατρικό δρώμενο γεμάτο από ζωηρές φωνές και μαλώματα κορμοράνων και αργυροπελεκάνων, που διαδραματίζεται στην ίδια περιοχή, με σκηνικό τη λίμνη;Τρία είναι τα μέρη που απαρτίζουν το θαυμάσιο αυτό βιβλίο-λεύκωμα, αφιερωμένο στη λίμνη Κερκίνη. Τρία μέρη φαινομενικά ετερόκλητα, που όμως έχουν και τα τρία, εν είδει κοινού παρονομαστή, την ίδια σχέση με τη λίμνη. Η συγγραφέας, άλλοτε μέσα από λεπτομερείς ρεαλιστικές περιγραφές και άλλοτε μέσα από ποιητικές εξάρσεις, κινείται άνετα πάνω στον κοινό αυτόν τόπο και τον χειρίζεται άριστα ως σκηνικό του έργου της. Με σταθερό στημόνι τη λίμνη Κερκίνη και με υφάδια που φέρουν νήματα βαπτισμένα στη νοσταλγία και στις αναμνήσεις, στερεωμένα από ιστορίες και την Ιστορία, αλλά κυρίως χρωματισμένα από τις θαυμάσιες εικαστικές δημιουργίες εκλεκτών σύγχρονων μας καλλιτεχνών, που διατρέχουν και κοσμούν τις σελίδες του έργου της, υφαίνει η συγγραφέας, υφάντρα και η ίδια, και μας παραδίδει τον θαυμαστό καμβά της λίμνης Κερκίνης και της γύρω της περιοχής.Έτσι, μέσα από πετάγματα στη Μυθολογία, πέρα και πίσω από τον χρόνο, μέσα από τεκμηριωμένες αναφορές σε σημαντικά γεγονότα της πρόσφατης Ιστορίας μας, αλλά και στα σημαντικά ορόσημα της παραμεθορίου και εν τέλει, μέσα από ένα ευχάριστο λογοτεχνικό είδος, όπως είναι το θέατρο, επικοινωνούμε με το ιστορικό και μυθολογικό παρελθόν της περιοχής, τη γνωρίζουμε καλά, γινόμαστε κοινωνοί των προβλημάτων που αντιμετωπίζει στο παρόν και ενώνουμε τις ελπίδες μας με τις ελπίδες της συγγραφέως για την αίσια επίλυσή τους στο μέλλον.Στο τέλος της επικοινωνίας μας με όλο αυτό το ποιητικά οργανωμένο υλικό, η συγγραφέας κατορθώνει να κάνει τη δική της Κερκίνη και δική μας προσωπική υπόθεση.