Με παζαρεύουν τα εγγόνια μου για το πόσο θα ζήσω ακόμα. -Δέκαχρόνια, είστε ευχαριστημένα; Η εγγονή μου επιμένει σταδεκαπέντε. Τελικά συμβιβαζόμαστε στα δεκατρία. Είναι κρίμα, λέειαφού θα πατήσω τον εικοστό πρώτο αιώνα, να μην έχω καιρό μπροστάμου να τους δω να μεγαλώνουν. Βέβαια και είναι κρίμα. Μήπωςείναι στο χέρι μου;