Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΑΠO ΤΟΝ FREUD ΣΤΟΝ LACAN

Η είσοδος στην ανάλυση, που εν τέλει καθορίζει και τη δυνατότητα να υπάρξει πέρασμα, προϋποθέτει ότι το υποκείμενο θα αμφισβητήσει τη θέση του, προϋποθέτει την παρουσία, την τοποθέτηση και την ευθύνη του υποκειμένου. Ντετερμινισμός και ελευθερία, εκεί είναι που το υποκείμενο είναι πιο κοντά στο πραγματικό ή σε ένα μέρος του πραγματικού, για να είμαστε ακριβείς, ταπεινόφρονες και έντιμοι. Και όταν γίνει η είσοδος στην ανάλυση το υποκείμενο δεν μπορεί παρά να παραμείνει δια παντός πλέον εγγεγραμμένο στον αναλυτικό λόγο με τις απαιτήσεις του. Η μετάδοση του ψυχαναλυτικού λόγου δεν είναι κάτι που έγκειται στην ιδιώτευση μεταξύ αναλυτή και αναλυόμενου, σύμπτωμα και αυτό της εποχής μας. Αντιθέτως, αφορά στην αναλυτική κοινότητα και στη δυνατότητα του αναλυόμενου να δώσει λόγο με την αριστοτελική έννοια γι' αυτό που τον οδήγησε στο πέρασμα από τη θέση του αναλυόμενου στη θέση του αναλυτή, υπερβαίνοντας τη μεταβιβαστική σχέση με τον αναλυτή του. Αυτή η δυνατότητα δίνεται μέσα από το πέρασμα εκεί μπορεί να επιβεβαιωθεί από κάποιους άλλους ότι υπήρξε ανάλυση, με την έννοια ότι διαμορφώθηκαν oι συνθήκες γι' αυτό που αποτελεί τον κινητήρα της αναλυτικής διαδικασίας: την επιθυμία χου αναλυτή. Η διάταξη του περάσματος - επινόηση του Λακάν - προϋποθέτει το πέρασμα που έλαβε χώρα στην αναλυτική διαδικασία, αλλά και μια πράξη άλλης τάξης για εκείνον που αποφασίζει να παρουσιαστεί στη διαδικασία μαρτυρίας, εκεί που ανοίγει πραγματικά ο δημόσιος χώρος του αναλυτικού λόγου.