Η "δυστυχής" και "δύστηνος" Φραγκογιαννού δεν είναι τώρα, απλά,μια παραλοϊσμένη φόνισσα. Με την εκπληκτική αντοχή της και τομαχητικό της πείσμα απέναντι στους πραγματικούς ένοχους, τακρατικά όργανα που ενσαρκώνουν στα μάτια της τη βαρβαρότητα τουκόσμου όπως τον γνώρισε, ακλόνητα βέβαιη πως οι πράξεις της ήτανγια το καλό των παιδιών και των γονιών, μετατρέπεται σ' έναφοβερό σύμβολο εξέγερσης.