...Και ξεκόλλησε απ' του ουρανό το πελώριο μαυροκόκκινο φεγγάρι κ' έπεσε απάνω της και τη σώριασε χάμω...- Γυναίκα του νάν' άραγε, είπε πέρα στο διάδρομο ένας νέος από 'κείνους με τις λινές πουκαμίσες σε κάτι άλλους, πού 'χε περάσει η Λιόλια από μπροστά τους.- Δεν πιστεύω! Αυτή είναι κοριτσάκι, έτσι θα την έχει.- Κουφέτο! Πού παν και σου τις ξετρυπώνουν αυτοί οι κουτσαβάκηδες, όλο και τον καλύτερο μεζέ!- Τέτοιους θέλουν αυτές· άμα πετύχουν κανέναν από μας, σου λεν αμέσως: "Θα με πάρεις!", και να, βγαίνει ο αδερφός με το μαχαίρι στα δόντια κι ο Παππάς πίσω απ' την πόρτα!- Κομματάκι ωστόσο! Θα παρηγορηθεί εύκολα, μια και μπήκε στο δρόμο! Είπε με κάποιαν κρυφήν ελπίδα ένα γιατρουδάκι αμούστακο.