Η ΚΛΕΜΜΕΝΗ ΠΕΡΓΑΜΗΝΗ

Μία από τις ελάχιστες πνευματικές τέρψεις που απομένουν σε ό,τι πνευματικό απομένειακόμα στην ανθρωπότητα είναι η ανάγνωση αστυνομικών μυθιστορημάτων. Ανάμεσα στοχρυσό και περιορισμένο αριθμό ευτυχισμένων ωρών που η ζωή μ’ αφήνει να περνάω,μετράω σαν τις καλύτερες απ’ όλες, εκείνες τις ώρες που η ανάγνωση του Κόναν Ντόυλ ήτου Άρθουρ Μόρρισον νανουρίζει τη συνείδησή μου.Ένα από τα βιβλία αυτών των συγγραφέων, ένα τσιγάρο των 45 σεντάβος το πακέτο,η ιδέα ενός φλιτζανιού καφέ –τριάδα αδιαίρετη που κλίνει για μένα την ευτυχία σε όλεςτις πτώσεις–, σ’ αυτό συνίσταται η ευτυχία μου. Μοιάζει λίγο για κάτι τόσο μεγάλο, είναιαλήθεια. Είναι γιατί ένα πλάσμα με πνευματικά και αισθητικά αισθήματα δεν μπορεί ναεπιθυμεί κάτι περισσότερο στο σημερινό ευρωπαϊκό περιβάλλον.