Το πρώτο ώριμο προϊόν της ιδιότυπης λογοτεχνίας του Κάφκα, στο οποίο ο πατέρας είναι επίκεντρο και μοχλός της ιστορίας, είναι « Η Κρίση», μια « κανονική γέννα καλυμμένη με ακαθαρσίες και βλέννες που βγήκαν από μέσα μου» η διαπλοκή ιδεών που συντελείται εδώ, καθιστά διαυγή τον τρόπο με τον οποίο δημιουργήθηκε και παραστάθηκε ο προσωπικός θεός της μονοθεΐας. Η μεταφυσική ανάγκη προβάλλει στον ουρανό την εμπειρική έννοια του πατέρα και την υποστασιοποιεί εκεί, ως Θεό.